Na terenie Polski można znaleźć prawdziwe perełki architektoniczne. Jedną z nich jest gmach Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Ten wspaniały budynek powstawał w latach 1891–1893 i do dziś wywołuje zachwyt wśród odwiedzających. Wcześniej w tym miejscu znajdował się średniowieczny kompleks szpitalno-klasztorny, który wyburzono, aby wznieść piękny teatr. Za projekt architektoniczny odpowiadał wówczas Jan Zawiejski.
Nazwa Teatr im. Juliusza Słowackiego funkcjonuje od 1909 roku, wcześniej był to po prostu Teatr Miejski w Krakowie. Położony nieopodal krakowskich plant przy placu Świętego Ducha 1, stale zachwyca połączeniem neobarokowego i neorenesansowego stylu. W aranżacji wykorzystano też liczne elementy narodowe, aby podkreślić znacznie społeczne budynku. Inspiracji poszukiwano wśród innych teatrów europejskich, jednak znacznie mniejszy budżet nie pozwolił na pełen wykorzystanie niektórych pomysłów. Niemniej powstał bardzo atrakcyjny, eklektyczny budynek.
Budynek teatru podzielony jest na kilka części. W jego skład wchodzi fasada, reprezentacyjna elewacja zachodnia, klatka schodowa, foyer, bufet oraz widownia. Dodatkowo w dawnej elektrowni teatralnej, która nazwano Domem Machin funkcjonuje scena Miniatura na mniejsze spektakle. Co ciekawe, krakowski teatr był pierwszym obiektem tego typu w Krakowie, które posiadał oświetlenie elektryczne. Teatr zaprojektowano, aby w jednym momencie na widowni mogło zasiadać aż 922 osoby. Obecnie przyjmuje około 600 widzów.
Elementem ozdobnym jest rzeźba autorstwa Michała Korpala, znajdująca się na szczycie fasady teatru. Nawiązuje ona do słynnej sceny „Poloneza czas zacząć” z epopei „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. Natomiast na elewacji zachodniej można zobaczyć piękne alegoryczne figury, jakie stworzyli Tadeusz Błotnicki, Alfred Daun i Mieczysław Zawiejski. Natomiast attyka teatru nawiązuje bezpośrednio do attyki krakowskich Sukiennic. Warto też nadmienić, że w foyer podziwiać można stiuki Alfreda Putza, a specjalną dekorację kamieniarską stworzył Józef Kulesza. Dekoracji nie brakuje także w westybulu, gdzie znajduje się pomnik Stanisława Wyspiańskiego autorstwa Bolesława Chromego oraz przepiękne malowidła ścienne, jakie wykonał Antoni Tuch.
Kurtyna Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie pierwszy raz poszła w górę dokładnie 18 kwietnia 1894 roku. To unikatowe dzieło Henryka Siemiradzkiego, który na płótnie zaprezentował scenę alegoryczną. Ciekawym miejscem w krakowskim teatrze jest garderoba Ludwika Solskiego, wybitnego aktora, które wcielił się w szereg postaci, ale najbardziej zapamiętany zostało jako Stary Wiarus z „Warszawianki” Stanisława Wyspiańskiego oraz Dyndalski z „Zemsty” Aleksandra Fredry. W pomieszczeniu nadal znajdują się rysunki i autografy artystów z XIX i XX wieku.
