Miasta powinny być dostępne dla wszystkich niezależnie od wieku, sprawności fizycznej czy potrzeb specjalnych. Mimo że nowoczesne projekty architektoniczne są realizowane zgodnie ze standardami dostępności, to jednak w wielu przestrzeniach miejskich nadal występują bariery architektoniczne, które utrudniają swobodne poruszanie się osobom z niepełnosprawnościami, seniorom czy rodzicom z wózkami dziecięcymi.

Mimo zmian i usprawnień, jakie są realizowane od wielu lat, niestety wciąż się zdarza, że poruszając się po mieście, natrafiamy bariery, które utrudniają, a w niektórych przypadkach wręcz uniemożliwiają skorzystanie z danej przestrzeni.

Na różnego rodzaju bariery najczęściej natrafiają osoby o ograniczonych możliwościach poruszania się ze względu na swój wiek lub niepełnosprawność. Z problemami mogą się spotkać również np. rodzice z dziećmi.

Schody

Jednym z najczęściej występujących utrudnień, z jakim muszą się zmierzyć osoby korzystające z przestrzeni miejskiej, są schody bez alternatywnych rozwiązań. Brak windy, rampy czy podjazdu uniemożliwiają dostęp osobom na wózkach inwalidzkich oraz osobom starszym mającym trudności z poruszaniem się, oraz rodzicom z dziećmi w wózkach.

Bariery takie występowały i wciąż są obecne na zewnętrznych ciągach komunikacyjnych, ale również wewnątrz budynków.

Rozwiązaniem tego problemu nie są wąskie i strome podjazdy budowane dawniej bezpośrednio na stopniach schodów. Użytkowanie takich podjazdów jest nie tylko niewygodne, ale również niebezpieczne.

Podjazdy powinny mieć odpowiedni kąt nachylenia, specjalną nawierzchnię i poręcze na różnych wysokościach. W sytuacji, gdy brak miejsca uniemożliwia budowę wygodnego i bezpiecznego podjazdu, rozwiązaniem może być instalacja wind lub podnośników.

Krawężniki i przejścia dla pieszych

Duży problem stanowią również wysokie krawężniki, które trudno pokonać osobom starszym, na wózkach inwalidzkich lub z wózkami dziecięcymi. Problem może zostać łatwo rozwiązany poprzez obniżenie krawężnika lub wyniesienie przejścia dla pieszych.

W tym drugim przypadku lepiej widoczne przejście zmusza jednocześnie kierowców do zmniejszenia prędkości przed jego pokonaniem, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo pieszych.

Bezpieczeństwo mieszkańców poruszających się po miastach zwiększa również poprawa oświetlenia chodników i przejść dla pieszych. Bariery dla osób niewidomych i niedowidzących mogą być zniwelowane poprzez wprowadzenie oznaczeń w kontrastowych kolorach, map tyflograficznych, ścieżek prowadzących z wypukłymi liniami czy oznaczeń w alfabecie Braille’a.

Wąskie przejścia

Dużym utrudnieniem w poruszaniu się są wąskie przejścia, drzwi i korytarze. Stanowią one problem nie tylko dla osób poruszających się na wózkach, ale również o kulach, z pomocą chodzików, z wózkami dziecięcymi, czy psami asystującymi.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami szerokość drzwi powinna wynosić min. 90 centymetrów. Szerokość chodnika dla pieszych powinna wynosić min. 150 cm i tylko w niektórych przypadkach może być ograniczona do 100 cm.

Jeśli w danym miejscu występuje spotykany często problem tarasowania ciągów komunikacyjnych przez zaparkowane w niewłaściwy sposób pojazdy, to właściciel terenu powinien zadbać o jego właściwe przystosowanie i uniemożliwienia parkowania w niewłaściwy sposób.

Minimalizacja barier architektonicznych w przestrzeni miejskiej to kluczowy element rozwoju miast. Współczesne rozwiązania projektowe oraz dostępne technologie umożliwiają skuteczne niwelowanie przeszkód, które ograniczają mobilność mieszkańców. Aby przestrzeń była przyjazna i komfortowa dla wszystkich mieszkańców aktualne standardy należy wprowadzać nie tylko w nowych projektach architektonicznych, ale również w już istniejących obiektach.