Jan Koszyc-Witkiewicz to nie tylko architekt, znany z realizacji m.in. Głównej Szkoły Handlowej w Warszawie, ale również konserwator, społecznik i edukator.
Jan Koszyc-Witkiewicz – architekt
Jan Koszyc-Witkiewicz nauki pobierał w Instytucie Politechnicznym w Warszawie, Szkole Politechnicznej we Lwowie i w Königlich Bayerische Technische Hochschule w Monachium.
Wpływ na jego twórczość miał styl zakopiański, stworzony przez jego stryja Stanisława Witkiewicza, a także wczesny modernizm wraz z koncepcjami szkoły monachijskiej i architekta Franka Lloyda Wrighta.
Jego pierwszy projekt to wilia „Witkiewiczówka”, powstała w 1903 rok w Zakopanem.
Do jego autorstwa należą również projekty m.in. Sanatorium dla Dzieci w Zakopanem, Prewentorium dla Dzieci w Otwocku, Sanatorium przeciwgruźliczego w Jaroszowcu, Szkoły Rodzin Wojskowych w Warszawie, a także modernistycznej Szkoły Towarzystwa Przyjaciół Przemysłu Ludowego.
W latach 1918-1925 projektuje i buduje kampus Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie.
Jan Koszczyc-Witkiewicz – nie tylko architektura
Jan Koszczyc-Witkiewicz od 1907 roku był członkiem Towarzystwem Opieki nad Zabytkami Przeszłości, gdzie rozpoczął karierę jako konserwator zabytków i aktywnie działał przez kilkadziesiąt lat. Największe osiągnięcia architekta w dziedzinie restauracji przypadają na lata powojenne. W 1918 roku w Nałęczowie projektuje i nadzoruje budowę kilku budynków: willi Brzozy, Apteki, pomnika w Parku Zdrojowym, Szkoły Rzemiosł Budowlanych, Mauzoleum Adama i willi na ulicy Poniatowskiego.
W 1919 roku architektowi zostaje przydzielone zadanie odbudowy ze zniszczeń wojennych Kazimierza Dolnego. Stanowisko konserwatora w miasteczku Jan Koszczyc-Witkiewicz piastował przez rok, jednak również w późniejszych latach działał na jego terenie. Do zaprojektowanej przez niego zabudowy należy Dom Kifnerów, Dom Potworowskich oraz Łaźnie Miejskie.
Przeprowadził również restauracje Kamienicy Przybyłów i Kamienicy Celejowskiej.
Obok działań konserwatorskich i projektowych, Jan Koszycz-Witkiwecz znany jest jako edukator oraz społecznik. W 1916 roku w Mińsku prowadził szkołę dla dzieci internowanych.
Po pierwszej wojnie światowej w Nałęczowie założył również Szkołę Rzemiosł Budowlanych, którą w późniejszym czasie przeniósł do Kazimierza Dolnego. W Nałęczowie zaprojektował również i prowadził ochronkę dla dzieci.
Lata po drugiej wojnie światowej to okres, w którym architekt całkowicie poświęca się działaniom konserwatorskim i społecznym. W latach 1947-1954 Jan Koszczyc-Witkiewicz odrestaurował romańską kolegiatę w Tumie pod Łęczycą, a w latach 1947-1958 zajmował się konserwacja pałacu w Otwocku Wielkim.
Był również jednym ze współorganizatorów Instytutu Urbanistyki i Architektury PAN, którego w 1952 roku został członkiem tytularnym, a także sprawował funkcje naczelnika Wydziału Zabytków Nieruchomych w Ministerstwie Kultury.
Społecznie przewodniczył Wydziałowi Społecznej Opieki nad Zabytkami, będącego częścią Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego.
Oprócz tego architekt zajmował się także projektowaniem mebli i wnętrz.